Meer thuis komen in jezelf heeft alles te maken met het verder ontwikkelen van eigenliefde en zelfwaarde .
HET KIND EN DE VOLWASSENE
De invloed van onze vroegste kindertijd op hoe we ons als volwassenen bewegen is groter dan we denken. Het kind in ons koestert zijn eigen illusies en houdt ze hardnekkig vast.
Zo brengt onder andere de liefde ons onverbiddelijk terug naar onze kindertijd. Het is niet de volwassene in ons die verliefd wordt, maar het kind. Door en in de verliefdheid hoopt hij of zij heel te kunnen worden, eindelijk volledig, en dus in staat om het leven aan te kunnen.
Op zichzelf voelt het kind in ons zich vaak niet volledig, hunkerend om gezien en gewaardeerd te worden. Zijn vermogen tot eigenwaarde en zelfliefde, los van wat hij van anderen krijgt, is beperkt.
Ons vermogen tot eigenliefde is proportioneel gelinkt aan de eigenwaarde en zelfliefde van onze moeder in de eerste jaren van ons leven. Het vermogen tot eigenwaarde en zelfliefde van onze vader is bijna altijd vergelijkbaar met die van de moeder. In een relatie trekken partners elkaar aan en spiegelen elkaar, hoe anders de persoonlijkheden van beiden ook mogen zijn,
Verliefdheid is de illusie van het kind in mij dat mijn leegte en gemis opgevuld kan worden door de onvoorwaardelijkheid van en voor mijn partner. Beide partners voelen zich in die periode ‘gelukkig’. Onbewust voelen ze zich vooral ‘gered’, en ‘bereid’ tot redden’, wat ook de prijs is.
De ander kan er niet onvoorwaardelijk zijn voor mij, en ik ook niet voor de ander. Deze werkelijkheid zal zich vroeg of laat in de relatie opdringen. Verraad, conflicten, afwijzing, kwetsuren zijn het gevolg.
En zo brengt de liefde ons ook altijd onverbiddelijk de herhaling van de kwetsuren en het gemis uit onze kindertijd.
- Het kind in mij blijft eeuwig op zoek naar erkenning van de ideale ander – partner, baas, moeder, vader -. Hiervoor belooft hij of zij wat hij niet waar kan maken en verliest hij zich in pogingen om applaus en bewondering op te wekken.
- De volwassene in mij zoekt tot hij of zij het kind in zichzelf beter kent zodat hij hem een rustige plek kan geven. Hij zoekt tot hij zichzelf kan identificeren als een waardige man of vrouw, welke vorm waardigheid voor hem of haar ook heeft.
In dit proces kan RECONSTRUCTIVE een aardbeving veroorzaken. Reconstructive is een nieuwe methode voor zelfkennis, toepasbaar in groep.
Reconstructive raakt aan een dimensie, voorbij wat we ons herinneren, voorbij het dagdagelijkse denken en voelen. We leren ons eigen innerlijk kind kennen en zien zoals we het nog nooit zagen. Van daaruit leren we omgaan met moeilijke stukken in onszelf: schaamte, moeite om helder te worden of keuzes te maken, laag zelfbeeld, schuld, weinig verbinding voelen, conflicten, behoeftigheid, moeilijk communiceren, enz
In deze workshop zetten we in op:
- het innerlijke kind erkennen en een plek geven
- de muren die we rondom ons bouwden, zien en ervaren
- de wonden die ons verzwakken, helen zodat we onze innerlijke kracht terug kunnen voelen
- de invloed begrijpen van de vroegste periode in ons leven (0 tot 6 jaar) op onze innerlijke stem en emoties
